2018 – nadchodzące zmiany w podatkach dochodowych

1. Oddzielne źródła dochodów wprowadzone przez ustawę CIT

Nadchodzące zmiany w ustawie CIT przewidują ustalenie oddzielnego źródła dochodów związanych z zyskami kapitałowymi oraz wyodrębnienie dochodów z tego tytułu od pozostałych dochodów danego podatnika. Sumą podlegającą opodatkowaniu CIT będzie w ten sposób suma dochodów, czyli dochód uzyskiwany tytułem zysków kapitałowych, do którego zostaną dodane pozostałe dochody podatnika (oprócz tych ujętych w art. 21, art. 22 i art. 24b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Jeśli dany podatnik będzie posiadał dochód jedynie z jednego z tych źródeł, podczas gdy pozostałe przyniosą mu stratę, wówczas jako podstawa opodatkowania będzie traktowany cały dochód bez zmniejszenia go o straty wynikające z innych źródeł.

Mimo to podatnik będzie miał możliwość obniżyć podstawę do opodatkowania, z tym że dopiero w następnych pięciu latach podatkowych, pod warunkiem jednak, że wysokość obniżenia w jakimkolwiek z tych okresów rozliczeniowych nie wyniesie więcej niż połowę kwoty poniesionej straty.

W ten sam sposób odliczenie wysokości straty w jednym, wyodrębnionym źródle dochodów, gdy to uległo zmniejszeniu, będzie możliwe również wtedy, gdy dany podatnik poniesie stratę w obydwóch źródłach dochodu, czyli gdy strata będzie dotyczyć zarówno przychody kapitałowe, jak i uzyskiwane z innych źródeł.

Skutkiem rozdzielenia źródeł dochodu, w tym na przychody kapitałowe, jest stworzenie wykazu pozyskiwanych dochodów. W tym wykazie znalazły się dochody pozyskiwane:

1. z tytułu udziału w dochodzie osób prawnych, za wyjątkiem art. 12 ust. 1 pkt 4b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeśli dochody zostały faktycznie osiągnięte z tego źródła (w wykazie wskazano na dywidendy, a także pozostałe przychody, które do tej pory były zawarte w art. 10 ust. 1 ww. ustawy),
2. z tytułu odstąpienia od praw oraz obowiązków dotyczących spółki, która nie posiada statusu osoby prawnej,
3. w wyniku upłynnienia wierzytelności poprzednio nabytych przez podatnika lub wierzytelności, które wynikają z dochodów uzyskiwanych tytułem zysków kapitałowych,
4. jako wynik praw majątkowych, które zostały wymienione w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 (to znaczy praw autorskich, pokrewnych praw majątkowych, wszelkich licencji czy praw wymienionych w ustawie dotyczącej własności przemysłowej i know-how).

2. Minimalna wysokość podatku od budynków

Osoby będące w posiadaniu nieruchomości (płacące podatek PIT lub CIT) będą musiały zapłacić podatek od przychodów z powodu posiadania dobra trwałego, które znajduje się na obszarze naszego kraju, jeśli jego wartość początkowa była większa niż 10 milionów złotych. Wśród budynków, w przypadku których zachodzi konieczność zapłaty minimalnego podatku dochodowego, znajdują się:

1. nieruchomości o charakterze handlowo-usługowym, które znalazły się w wykazie Klasyfikacji Środków trwałych jako:

• centra handlowe
• wyodrębnione sklepy lub butiki,
• domy towarowe,
• wszystkie inne obiekty posiadające charakter handlowo-usługowy,

1. budynki znajdujące się na liście Klasyfikacji Środków Trwałych jako budynki biurowe.

Zaplanowany podatek nie będzie obejmował:

• obiektów, które zostały wymienione w pkt 1 i 2, jeśli nie podlegają one dłużej odpisom z tytułu amortyzacji,
• budynków, które wymieniono w pkt 2, będące miejscem przeznaczony jedynie lub głównie na potrzeby własne danego podatnika.

Jako kwotę do opodatkowania zostanie wybrany przychód, który stanowić będzie równowartość kwoty początkowej wartości danego obiektu, jaka będzie ustalana na pierwszy dzień każdego miesiąca. Dana kwota będzie pozyskiwana z prowadzonej ewidencji i każdorazowo będzie pomniejsza o kwotę wynoszącą 10 milionów złotych. Stopa opodatkowania wyniesie 0,035% kwoty będącej podstawą opodatkowania na każdy przypadający miesiąc. Podatnik będzie mógł odliczyć przewidziany podatek od zaliczki na jego opłacenie zgodnie z zasadami zawartymi w ustawie PIT lub ustawie CIT. Uiszczony lub nieodliczony podatek będzie podlegał odliczeniu w zeznaniu.

3. Zwiększenie limitu przy wliczaniu wartości jednego z elementów majątku podatnika do kosztów z 3,5 tysiąca złotych do 10 tysięcy złotych

Zmianie ulegnie limit wartości środków trwałych lub majątku niematerialnego i prawnego, który umożliwia wliczenie wydatków poczynionych w celu nabycia tego majątku do kosztów związanych z uzyskaniem przychodu. Zarówno w ustawie PIT, jak i CIT, limit zostanie podniesiony z 3,5 tysiąca złotych do 10 tysięcy złotych. W ten sposób wszyscy podatnicy zyskają możliwość poniesienia wydatku na kupno środka trwałego lub wartości niematerialnej, których wartość początkowa nie jest większa niż 10 tysięcy złotych, tytułem kosztów uzyskania przychodu jeszcze w tym miesiącu, w którym doszło do rozpoczęcia użytkowania. Część majątku, której wartość będzie mniejsza niż 10 tysięcy złotych, będzie mógł być również zakwalifikowany jako środek trwały lub wartość niematerialna czy prawna. Taka sytuacja będzie umożliwiała jednorazową amortyzację kosztów również w miesiącu rozpoczęcia użytkowania lub też w następnym miesiącu. Część majątku będzie mogła być amortyzowana na powszechnie panujących zasadach, a stawka amortyzacji zostanie określona zgodnie z zasadami zawartymi w Wykazie stawek amortyzacyjnych, czyli załącznika nr 1 ustawy o danym podatku dochodowym.

Ponadto podatnik będzie miał możliwość jednorazowego rozliczenia wydatku poniesionego na zakup jednej z części składowych lub peryferyjnych danego środka trwałego, jeśli cena jednostkowa danego elementu nie będzie większą niż 10 tysięcy złotych.

4. Wysokość limitu kosztów ponoszonych przy podatku CIT w imieniu podmiotów powiązanych

Osoby płacące podatek CIT będą musiały wykluczyć z wliczania w koszty przychodu wydatków takich jak:

1. usługi o charakterze doradczym, w tym badania rynku, a także usługi reklamowe, związane z prowadzeniem firmy, kontrolą, ponoszonych w ramach przetwarzania danych, opłacania ubezpieczenia, a także poświadczeń, gwarancji oraz innych dokumentów o tym charakterze,
2. opłaty lub należności ponoszone tytułem korzystania lub prawa do korzystania z określonych wartości czy też praw, jakie zostały wyszczególnione w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o podatku dochodowym,
3. transferowanie ryzyka braku wypłacalności przez dłużnika w ramach pożyczki wziętej w instytucji pozabankowej lub kasie oszczędnościowo-kredytowej, a także przy należnościach podobnego rodzaju.
4. te poczynione na rzecz podmiotów powiązanych, które zostały wymienione w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub na rzecz podmiotów zamieszkujących czy też posiadających swój zarząd lub siedzibę na terenie kraju, gdzie konkurencja podatkowa została określona jako szkodliwa. Kwota, która nie zostanie ujęta w przychodzie, będzie wynosiła nie więcej niż 5 % wartości nadwyżki przychodów ze wszystkich źródeł przychodów, które zostały zmniejszone o odsetki nad wysokością kosztów uzyskania przychodów po odjęciu od niej odsetek oraz odpisów amortyzacyjnych zaliczonych do kosztów powstania przychodu, jakie zostały wymienione w art. 16a-16m ww. ustawy.

Wysokość wskazanych kosztów, które nie będą występować jako te związane z powstaniem dochodu, będzie zaznaczona w danym źródle przychodów w odpowiedniej proporcji do całkowitej wartości kosztów, jakie zostały poniesione dla zapewnienia danego źródła przychodów.

To ograniczenie nie będzie miało jednak zastosowania co do kosztów związanych z usługami, opłatami, a także należnościami, jakie będą niezbędne podatnikowi do produkcji towaru lub realizacji danej usługi.

Wysokość limitu kosztów obowiązuje jedynie dla nadwyżki wartości kosztów wykazanych na początku, jednak za wyjątkiem kosztów, których to ograniczenie nie dotyczy, gdy nadwyżka wyniesie więcej niż 3 miliony złotych za dany rok podatkowy. Gdy dla danego podatnika rok podatkowy wynosi więcej lub mniej niż standardowe 12 miesięcy, wtedy dla obliczenia nadwyżki kwota w wysokości 250 tysięcy złotych jest mnożona przez ilość miesięcy rozpoczętych dla właściwego okresu podatkowego.

Koszty, jakie nie zostaną odliczone w danym roku podatkowym, będą mogły być odliczone w ciągu następnych pięciu lat podatkowych, jednak z zastosowanie limitów obejmujących dany rok podatkowy.

5. Wprowadzenie ograniczeń dla kosztów związanych z finansowaniem dłużnym

Zastosowanie obcych źródeł finansowania, czyli tzw. finansowanie dłużne, będzie podlegać nowym przepisom prawnym. W 2018 roku dojdzie do zmiany w sposobie rozliczania kosztów odsetek oraz pozostałych wydatków poczynionych w celu korzystania z finansowania dłużnego.

Osoby płacące podatek CIT będą musiały wykluczyć z kosztów uzyskania przychodów część kosztów w sytuacji, gdy nadwyżka dla danych kosztów finansowania dłużnego jest większa o 30 % dla kwoty stanowiącej nadwyżkę sumy przychodów z powstałych źródeł przychodów po odjęciu wartości przychodów powstałych w ramach odsetek nad całkowitą sumę kosztów uzyskania przychodów z odliczeniem wartości odpisów o charakterze amortyzacyjnym, jakie zostały wymienione w art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz kosztów poniesionych tytułem finansowania dłużnego, które nie zostały wzięte pod uwagę przy ustalaniu wartości początkowej danego dobra trwałego lub wartości mającej charakter niematerialny bądź prawny.

Wyżej określony limit kosztowy nie będzie obejmował nadwyżki związanej z kosztami finansowania dłużnego dla kwoty, której wysokość w danym roku podatkowym będzie mniejsza niż 3 miliony złotych. Gdy rok podatkowy dla danego podatnika trwa przez okres inny niż 12 miesięcy, wtedy próg podatkowy będzie obliczany na podstawie pomnożenia kwoty 250 tysięcy złotych przez liczbę rozpoczętych miesięcy danego roku podatkowego. Limit ten nie będzie miał zastosowania dla przedsiębiorstw o charakterze finansowym.

Poprzez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego rozumie się kwotę, która będzie stanowić różnicę między kosztami finansowania dłużnego, jakie podlegają wliczeniu w koszty uzyskania przychodów, a przychodami mającymi charakter odsetkowy, które powstały w danym roku podatkowym.

Za koszty finansowania dłużnego uchodzą określone wydatki. Mają to być koszty poniesione w celu otrzymania od zewnętrznych podmiotów, w tym również tych niepowiązanych, zamierzonych środków mających charakter finansowy, w tym także odsetki, które zostały poddane skapitalizowaniu lub ujęciu w początkowej wartości danego dobra trwałego lub wskazanej wartości prawnej lub niematerialnej, a także opłaty, odsetki liczone od raty leasingu, premie oraz kary i opłaty wynikające z opóźnienia w uiszczeniu należnych zobowiązań, przez co należy rozumieć również koszty wynikające z pochodnych instrumentów finansowych bez względu na czyją rzecz zostaną one poniesione oraz prowizje.

Jako przychody będące pochodnymi odsetek należy rozumieć przychody w ramach odsetek, w tym także tych po kapitalizacji oraz przychody o innym charakterze odpowiadające pod względem ekonomicznym kosztom związanym z finansowaniem dłużnym.

Koszty poniesione w ramach finansowania dłużnego, jakie nie zostaną ujęte w danym roku podatkowym, mogą zostać zaliczone do tego rodzaju kosztów w ciągu kolejnych pięciu lat podatkowych jak zostało to przewidziane w ramach przepisów o podatku CIT. Zasady te nie mają jednak zastosowania dla:

• tych podmiotów, którzy stają się podatnikami przekształconymi, łączonymi lub dzielonymi w wyniku przekształcenia, połączenia lub podzielenia danych podmiotów, za wyjątkiem spółek, które zaistniały w wyniku przekształcenia innych spółek,
• spółek, które poprzednio wchodziły w skład podatkowej grupy kapitałowej – jeżeli chodzi koszty finansowania dłużnego, które nie podlegało wliczeniu w koszty przychodu w trakcie, gdy dana podatkowa grupa kapitałowa działała. Zmiany w ustawie o CIT wykluczą dotychczasowe przepisy prawne odnoszące się do cienkiej kapitalizacji (art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61, a także ust. 6, 7b, 7g oraz 7h).

6. Zwiększony limit, który pozwoli autorom na korzystanie z 50 % kosztów przychodu oraz zmniejszy liczbę osób, które będą uprawnione do tego sposobu odliczania

Wraz z nadejściem 2018 r. zmienią się regulacje prawne dotyczące kosztów praw autorskich. Te w wysokości 50 % będą miały zastosowanie dla sumy wynoszącej 85.528 tysięcy złotych, czyli dwa razy więcej niż dotychczas. Możliwość odliczenia takich kosztów będzie miała miejsce w określonych przypadkach.

Koszty w wysokości 50 % obejmą działalności takie jak:

1. twórczość w dziedzinie związanej z architekturą, w tym również architekturą wnętrz i krajobrazów, urbanistyką, sztukami plastycznymi, literaturą piękną, muzyką, tworzeniem dzieł audiowizualnych, fotografiką, choreografią, a także ze sztuką ludową, dziennikarstwem, lutnictwem o charakterze artystycznym i programami komputerowymi,
2. te mające na celu badanie lub rozwój w określonej dziedzinie, a także o charakterze naukowo-dydaktycznym,
3. tworzenie w zakresie sztuki aktorskiej, estradowej lub reżyserii estradowej bądź teatralnej, a także sztuki cyrkowej, tanecznej czy też w dziedzinie dyrygentury, scenografii, instrumentalistyki, wokalistyki oraz tworzenia kostiumów,
4. produkcja audiowizualna ze strony scenarzystów, reżyserów, osób odpowiedzialnych za operowanie obrazem bądź dźwiękiem, montażystów i kaskaderów,
5. publicystyka.

7. Sposób amortyzacji majątku otrzymanego na drodze dziedziczenia

Poprzez nowe zmiany w prawie dojdzie do wykluczenia możliwości wliczenia w koszty uzyskania przychodów wszelkich odpisów amortyzacyjnych pochodzących od środków o charakterze trwałym lub wartości niematerialnych czy prawnych, jakie zostały nabyte w sposób nieodpłatny, jeżeli poprzez to nabycie posiadamy zwolnienie od zapłaty podatku tytułem spadku lub darowizny. Opisana zmiana zacznie obowiązywać z dniem 1 stycznia 2018 roku.

Mimo to na stronie internetowej Ministerstwa Finansów znalazła się informacja zawarta w komunikacie noszącym tytuł “Projekt zmian w PIT i CIT – amortyzacja dziedziczonego majątku na dotychczasowych zasadach”, w której Ministerstwo przyznało słuszność zachowaniu dotychczasowego prawa do amortyzacji nabytego majątku od wartości początkowej dla majątku odziedziczonego. Dzięki temu firmy rodzinne, w większości działające jako jednoosobowe, zyskają możliwość do lepszego rozwoju i wprowadzania zmian wynikających z sukcesji pokoleń. Rozwiązania sprzyjające rozwojowi tego typu przedsiębiorstw zostaną wprowadzone w ustawie o zarządzie sukcesyjnym, która jest wynikiem prac Ministerstwa Rozwoju. Rząd przewiduje przywrócenie dotychczas obowiązujących zasad amortyzacji razem z uchwaleniem tej ustawy razem z odpowiednim skutkiem od 1 stycznia 2018 roku. Kwestia darowizn będzie regulowana poprzez rozwiązanie, jakie pozwoli na dalsze prowadzenie amortyzacji przez osobę, która otrzymała dane dobro.

8. Zwiększenie kwoty wolnej od podatku oraz limitów uprawniających do zwolnień od podatków, a także większe możliwości dla stosowania ulgi rehabilitacyjnej.

Podatnicy PIT będą mogli korzystać z większej kwoty wolnej od podatku dochodowego – w 2018 roku będzie to 8 tysięcy złotych. Na tym samym poziomie utrzymana zostanie kwota degresywna, która jest wolna od podatku dla podstawy obliczenia podatku pomiędzy ośmioma a trzynastoma tysiącami złotych oraz większej niż 85.528 zł i mniejszej 127.000 zł.

Informacji udzieliło biuro rachunkowe z Gdyni firma Parakairon Sp. z.o.o.